Widzisz posty znalezione dla hasła: filozofia starożytna

| | Nie wiem. Powiedz mi, czym jest filozofia.

| Najkrócej: jest m?dro?ciowym odnoszeniem się człowieka do
| rzeczywisto?ci.

| Czy mógłby? to dokładniej sprecyzować? Twoja definicja jest bardzo
| niejasna i ogólnikowa. O jakiej rzeczywisto?ci mówisz, masz na my?li
| ?wiat rzeczy? I jakie znaczenie ma "m?dro?ciowe odnoszenie siÄ™"? Czy
| według Ciebie każdy akt my?lenia można podpi?ć pod filozofię?

| Cóż, nie powiedziałbym, że ta definicja jest niejasna i ogólnikowa.
| Raczej, że akcentuje skutek powstaj?cy w wyniku dociekań
| filozoficznych. Człowiek poddaje refleksji intelektualnej otaczaj?cy
| go ?wiat, aby zrozumieć ów ?wiat i siebie samego.

Wła?nie problem filozofii polega na trudno?ci jej sformułowania. Dlatego
w większo?ci dzieł filozoficznych (przychodzi mi na my?l ewidentny
przykład "Etyki" Spinozy), znajduje się na wstępie co? w rodzaju
słowniczka obja?niaj?cego tam występuj?c? terminologię. Jak Adorno mówi
(przepraszam za ten "name dropping" :( ), istota i sztuka filozofii
polega na ujęciu w słowa wła?ciwie tego niewyrażalnego.


Wybacz, ale jestem jednak odmiennego zdania. Nie uważam, aby filozofię
było trudno okre?lić. Trudno jest natomiast opowiadać j? nie-filozofom,
a najtrudniej jest zrozumieć się filozofom pracuj?cym w dwóch różnych
szkołach, którzy oprócz zrozumiałych różnic kieruj? się dodatkowo jeszcze
przyzwyczajeniami, emocjami i z tym wszystkim mieszaj? ?wiatopogl?d.
Nie uważam również, że filozofia polega na ujęciu w słowa niewyrażalnego.
To, wydaje mnie się, jest domen? poezji. To wła?nie ona potrafi schwycić
w słowo rozbrykane chwile.
Osobi?cie działam w szkole filozofii starożytnej i ?redniowiecznej.
Specjalizuję się w klasycznej metafizyce i antropologii. Filozofia nowożytna
i współczesna jest dla mnie, z nielicznymi wyj?tkami, całkiem jałowa
i prowadzi na margines życia. Oddala człowieka od tej przedziwnej
rzeczywisto?ci i sytuuje go w dzikiej kulturze.

| Przyznam, że dziwię się Twojemu pytaniu, o jakiej rzeczywisto?ci
| piszę. Rzeczywisto?ć jest przecież jedna. Nie ma i nie może być
| innej. My?lę, że sama odpowiedziała? sobie na to pytanie
| - rzeczywisto?ć to inaczej ?wiat rzeczy.

Pewnie nie ma innej, oprócz tej do?wiadczalnej zmysłowo. Wielu filozofów
(np. Heidegger) odróżnia jednak poznanie subjektywne ?wiata od
objektywnego, którym w zasadzie zajmuje się nauka. I tutaj widzę różnicę
"rzeczywisto?ci". Pytanie, które sobie najczę?ciej stawiam jest, w jakim
stopniu rzecz sama w sobie może pojęta. Czyż tak zwana objektywno?ć
rzeczy nie s? wył?cznie czym?, co staramy się utworzyć, aby czuć się w
?wiecie bezpieczniej. Co? w rodzaju odno?nika, który jest namacalny. Nie
uważam, to by było zbyt naiwne, że nic nie istnieje oprócz naszego
wyobrażenia. My?lę tylko, że ?wiat jest niepoznawalny, je?li nie
uwzględni się ?wiadomie swej subjektywno?ci poznania. Ale to też pewnie
tylko jedna z teorii. Zgadzasz siÄ™ z tym?


No wła?nie. To s? te manowce. Kartezjusz wstrzymał rzecz i poruszył rozum.
Odt?d wszystko jest w?tpliwe, miałkie i w sumie bezsensowne.
Dostałem już nie raz po głowie na tej li?cie za realizm poznawczy
i zdroworozs?dkowe żródło poznania filozoficznego. Twierdzę, że można
rzecz poznać w jej najgłębszej warstwie. Je?li jest (o tym przekunuj? mnie
moje zmysły), to jest już poznawalna choćby w tym aspekcie, że jest.
A to jest już ogromnie dużo. I w tym momencie rzecz? istrotn? niesłychanie
jest umieć odróżniać, po chłopsku, realno?ć od my?lno?ci. Dalej zaczynam się
bliżej przygl?dać... Zreszt? pisałem to już Ninie. Niestety, nie chciała
zdj?ć z "oczu" nietzscheanskich okularów.
Prawdziwym dramatem filozofii współczesnej jest zatracenie poczucia
rzeczywisto?ci i odarcie ludzkiego poznania z prawdy.

| M?dro?ciowe to znaczy obejmuj?ce zarazem prawdÄ™ i dobro.

Czyli logika, etyka i estetyka = prawda, dobro i piękno.


Ach nie! Ani logika, ani etyka, ani estetyka. Tylko metafizyka.
Pisałem o transcendentaliach.

| Domy?lam się, że w ostatnim pytaniu chodzi Ci o to, czy każde
| my?lenie jest my?leniem filozoficznym. Czy tak?
| Oczywi?cie, że nie uważam tak. W filozofii obowi?zuj? bardzo
| ?cisłe i rygorystyczne reguły, bez przestrzegania których filozofia
| stałaby się zwykłym bajdurzeniem.

Wydaje mi się, że nie chodzi tu tylko o zwykłe bajdurzenie, zwane
również przedstawianiem zwykłych ?wiatopogl?dów. Trudno?ć polega przede
wszystkim na możno?ci odróżnienia tzw. plewu od ziarna. Często granice
siÄ™ zacieraj?.


O to wła?nie chodzi!!!

Wszystkiego dobrego

Kristof

| Wybacz, ale jestem jednak odmiennego zdania. Nie uważam, aby filozofię
| było trudno okre?lić.
W przeciwieństwie do Ciebie filozofowie tak uważają. Poczytaj sobie
Adorno.


Adorno prawdę Ci powie! Jest nieomylnym głosem wszystkich filozofów!

| a najtrudniej jest zrozumieć się filozofom pracuj?cym w dwóch różnych
| szkołach, którzy oprócz zrozumiałych różnic kieruj? się dodatkowo
| jeszcze przyzwyczajeniami, emocjami i z tym wszystkim mieszaj?
| ?wiatopogl?d.
Chodzi Ci o porozumienie dwóch szkół filozoficznych, a nie o kwestię
terminologii.


Dzięki. Właśnie nie wiedziałem, o co mi chodzi. Teraz już wiem.

| Osobi?cie działam w szkole filozofii starożytnej i ?redniowiecznej.
| SpecjalizujÄ™ siÄ™ w klasycznej metafizyce i antropologii. Filozofia
| nowożytna
| i współczesna jest dla mnie, z nielicznymi wyj?tkami, całkiem jałowa
| i prowadzi na margines życia. Oddala człowieka od tej przedziwnej
| rzeczywisto?ci i sytuuje go w dzikiej kulturze.
Jakbym słuchała Swiadka Jehowy. Czy potrafisz być trochę tolerancyjny
dla tych, którzy nie odczuwają potrzeby przynależności gdziekolwiek, lub
po prostu odnajdują sens w szukaniu samym w sobie. To że nie potrafisz
tego zrozumieć nie oznacza, że jest to niemożliwe ;)


Tolerancyjny dla osób, czy dla poglądów?

| No wła?nie. To s? te manowce. Kartezjusz wstrzymał rzecz i poruszył
| rozum.
| Odt?d wszystko jest w?tpliwe, miałkie i w sumie bezsensowne.
Co to jest: "wszystko"? Czego Ty siÄ™ boisz?


Np. prawda i fałsz. Boję się np. upowszechniania agnostycyzmu.

| Dostałem już nie raz po głowie na tej li?cie za realizm poznawczy
| i zdroworozs?dkowe żródło poznania filozoficznego.
Proszę, tylko nie "zdroworozsądkowe". Twój subjektywizm jest godny
mistrza. I kto tu mówi o okularach?


Nie bardzo rozumiem, co ma wspólnego zdrowy rozsądek z subiektywizmem.

| Twierdzę, że można rzecz poznać w jej najgłębszej warstwie.
Poznanie zmysłowe? A co z fizyką kwantową? Przecież im bliżej człowiek
przyglÄ…da siÄ™ rzeczy, tym bardziej siÄ™ ona "rozmywa".


Dlaczego tylko zmysłowe? Jestem przecież człowiekiem.
A z fizyką kwantową to chyba na pl.sci.fizyka. A może to wszystko jedno?

| Prawdziwym dramatem filozofii współczesnej jest zatracenie poczucia
| rzeczywisto?ci i odarcie ludzkiego poznania z prawdy.
Nie wiem, chyba należy się cieszyć z Tobą, że udało Ci się poznać
prawdę. To niebywałe osiągnięcie. Można pozazdrościć takiej pewności
siebie. Nietzscheańskie okulary przy tym to pestka :)


Czyli prawda jest niepoznawalna. Jeśli jest niepoznawalna, to nie mogę jej
poznać. Jeśli twierdzę, że ją poznałem, to kłamię. Jeśli kłamię, to przeczę
prawdzie. No, ale prawdy nie ma!

Pozdrawiam

Kristof

| pytaj się mnie, co ja o niej myślę ;-)

Taką właśnie przyjałem linie obrony w tej chwili.
Skoro twierdzisz, że przestrzeń jest, to pytam,
w jaki sposób ?
Bo moim zdaniem przestrzeń nie jest,
ale jest brakiem bytu.


W takim razie odpowiem tak, jak potrafie:
Przestrzeń jest w taki sposób, że ma przypadłości (właściwości).
Jest rozciągła (ale nie rozciągliwa) i dlatego można w niej umieszczać
przedmioty.
Coś, co ma własności nie może być niczym.
Przestrzeń nie jest niebytem.

| Chyba nie wiesz czym jest erystyka, skoro używasz tego pojęcia w takim
| sensie.
| To by była raczej retoryka, ale kogóż to obchodzi? :-)

Retoryką można ogłupić szczerą, prostą prawdę.


Do twojej informacji: W swoich wypowiedziach również używasz retoryki, i to
takiej zupełnie taniej. Porównaj: "ogłupić", "szczerą", "prostą prawdę".

| Wyobraź sobie, że tą tanią filozofijkę traktuje się zupełnie poważnie, a
| zapoczątkował ją sam Parmenides.

Co takiego odkrył ?


Wniósł poważny wkład w tworzącą się filozofię starożytną.

| Powiedz mi: Czy przestrzeń jest czy jej nie ma? I czym jest przestrzeń,
| jeśli jest?

A czym jest niebyt ?
Moim zdaniem tym, czym przestrzeń, czyli brakiem bytu.


Czyli przestrzeń nie ma żadnych właściwości? I tak na prawdę jest niczym?

Zgadzam siÄ™.

| To chyba oczywiste.

To w sumie gra słówek, a chodzi o jasność, by pojęcia,
którymi sie posługujemy, wskazywały na konkretną rzeczywistość.


Pojęcia nie mogą wskazywać na rzeczywistość, której nie ma.

Na co wskazuje pojęcie "niebyt" ?
Dla mnie na brak bytu, czyli na absolutnie pustą przestrzeń.


Czyli pojęcie niebytu wskazuje na nic, a cóż to za rzeczywistość, to "nic"?

| Samo pojęcie musiało powstać poprzez negację pojęcia bytu, no bo jak
| można określić to, czego nie ma?

jako absolutny brak bytu.
I moim zdaniem nie jest to jakis nieokreslony stan
nie wiadomo czego, ale po prostu przestrzeń.


Ok, różnimy się poglądami. Wg mnie przestrzeń JEST, i dlatego nie jest
niebytem.
U ciebie na odwrót.

| A co takiego dzieje siÄ™ rozumowi, kiedy z neurona na neuron przeskakuje
| mu "niebyt" ?

Jeśli rozum używa pojęć, które na nic nie wskazują,
wtedy kretynieje.


Tylko, że rozum do poprawnego funkcjonowania potrzebuje pojęć
przeciwstawnych, stąd byt - niebyt. To tylko ułatwia rozumowi określenie
bytu.

| Skoro pozostaje, to jest, a więc nie jest niebytem ;)
| A co jest niebytem ?
| Odpowiedź jest prosta: nic.

czyli przestrzeń.


wg mnie przestrzeń jest, gdyż ma właściwości.
PozostanÄ™ przy swoim poglÄ…dzie.

| Już gdzieś to napisałem.

Dość niejasno.
Napisałeś coś w stylu, że odróżniasz i już.


Napisałem rzecz oczywistą.

| A tak to :D

Nie kumam...


To dobrze. Teraz mam pewność, że nie gadam z żabą :-)

pozdrawiam

Mam zamiar wubrać się na filozofię na UJ, na studia zaoczne.
Czy ktoś z Was może tam studiuje i mógł by mi conieco
powiedzieć o filozofii właśnie na UJ.


Tak się składa, że ja. Jestem właśnie na pierwszym roku zaocznych.

Jak wiele czasu trzeba poświęcić na naukę i czy pracując jest
to możliwe.


Ogólnie, by tylko przejść przez egzaminy (na razie mam za sobą
tylko sesję zimową, więc nie jest to chyba dość obiektywna ocena)
nie jest trudno -- wbrew temu, co mówią inni studenci, w moim
odczuciu wykładowcy wcale nie mają zapędów do ,,uwalania'', a na
minimum nie jest tak trudno się nauczyć, ale jeśli chce się mieć
dobre oceny, to trzeba trochę jednak przysiąść.

Pierwszy semestr to filozofia Wschodu, wstęp do filozofii, histo-
ria filozofii starożytnej, logika oraz angielski. Kończy się eg-
zaminem z pierwszych dwóch wymienionych: Wschodu -- traktowanym
jako rozgrzewka -- trochę ulgowo oraz wstępu, na który by uzyskać
zaliczenie trzeba napisać dwa eseje na podstawie tekstów źródło-
wych z ontologii i epistemologii. Egzamin nie jest trudny, choć
około 10-20% ludzi zdawało go poprawkowo. Zaliczenie ze strożyt-
ności jest automatyczne, ale w drugim semestrze zdaje się ją
razem z historią filozofii średniowiecznej (powiadają, że to
jeden z najtrudniejszych przez to egzaminów). Angielski w grupie
dla zaawansowanych jest zaliczany na podstawie obecności, a w
grupie poczÄ…tkujÄ…cej jest zdaje siÄ™ jakiÅ› egzamin. Logika to kurs
trwający dwa semestry, zaliczenia na podstawie zadań domowych, a
kończy się podobno niezbyt trudnym egzaminem (nie warto zrażać
się wykładami -- dla niektórych to zupełna czarna magia, ale --
o ile mi wiadomo -- nie jest wymagana na egzaminie). W drugim
semestrze dochodzi psychologia i epistemologia.

To tyle od strony merytorycznej, jeśli chcesz równocześnie praco-
wać, to szansa na jednoczseną naukę zależy sporo od charakteru
pracy i Twojego samozaparcia. Mnie sporo pomogło na egzaminach
szczęście, bo przez pewien czas miałem tak absorbującą pracę, że
nie bardzo wiedziałem, jak się nazywam, więc nawet nie myślałem o
studiach. Na szczęście przed samą sesją udało mi się na jakiś
czas zapaść w książkach i nadrobić część zaległości. Choć zaczy-
nając studia solennie się zapewniałem, że znajdę czas i na pracę
i na naukÄ™...

Podsumowując -- w porównaniu do dziennych (przez kilka tygodni
miałem przyjemność tak się uczyć) są to studia głównie nastawio-
ne na samodzielne uczenie się -- nie ma właściwie ćwiczeń z tek-
stami -- same wykłady, jedynie z logiki mamy ćwiczenia (przynaj-
mniej na pierwszym roku), nad czym m.in. bardzo ubolewa prof.
Widomski wykładający obie historie filozofii. Jedyny kontakt z
tekstami na zajęciach to tłumaczenie eseistyki filozoficznej na
angielskim w grupie zaawansowanej oraz czytanie bardzo krótkich
fragmentów przez wykładowców. Minusem jest również brak, ale to
chyba cecha każdych studiów zaocznych, częstych zajęć i kolokwiów
-- dla niektórych raj, ale jeśli komuś leń za skórą siedzi, może
się za bardzo rozpuścić i zgubić rytm systematycznej nauki, czemu
jeszcze bardziej sprzyja ciekawa praca.

Mam nadzieję, że pomogłem. Gdybym mógł dodać jeszcze od siebie
dwa słowa, to z całego serca polecam UJ, ale proponowałbym także
rozważenie możliwości studiowania w trybie dziennym :-)

Powodzenia :-)

Czym jest relatywizm wiadomo -  w uproszczeniu jest to poglad gloszacy
(w swej skrajnej, najbardziej konsekwentnej wersji), ze "wszystko jest
wzgledne"; ze kryteria prawdy, dobra, piekna, etc. nie maja charakteru
absolutnego (bezwzglednego) i sa rozne dla kazdej epoki, kregu
kulturowego i grupy spolecznej (relatywizm kulturowy) albo wrecz dla
kazdego czlowieka (relatywizm indywidualistyczny). Co wiecej, owe
kryteria sa calkowicie rownouprawnione i wykazanie wyzszosci jednego z
nich nad pozostalymi jest niemozliwe. Relatywizm nie tyle wdaje sie w
wielkie spory swiatopogladowe, etyczne, teoriopoznawcze co po prostu je
uniewaznia, czyni je bezprzedmiotowymi.

Relatywizm obecnie tryumfuje - nie moga dzis z nim na serio konkurowac o
intelektualny rzad dusz takie, dawniej potezne tradycje i prady
intelektualne jak starozytna filozofia grecka, chrzescijanska filozofia
sredniowieczna czy nowozytny oswieceniowy racjonalizm (wszystkie te
prady byly relatywizmowi zdecydowanie przeciwne). W kazdej epoce
istnieli co prawda relatywisci co sie zowie: np. sofisci czy Hume, ale
dopiero od okolo 100 lat zyjemy pod panowaniem relatywizmu. Tryumf ten
umozliwili Hegel i Marx, a kompletnym uczynili go Nietzsche i Freud. W
latach pozniejszych byly jeszcze proby oporu wobec relatywizmu (np. w
etyce prace Schelera czy Hartmanna), ale na nie wiele sie one zdaly i
dzisiejszy tzw. "postmodernizm" to po prostu doprowadzony do
ostatecznych swych konsekwencji relatywizm.

Co mozna zarzucic relatywizmowi? Wiekszosc takich zarzutow wobec
relatywizmu opiera sie na ujemnej ocenie skutkow tegoz: mowi sie (w
duzej mierze slusznie), ze relatywizm uniemozliwia istnienie
jakiejkolwiek (poza hermetycznie zamknieta) wspolnoty opartej na
wspolnych wartosciach, ze czyni ludzi niezdolnymi do dzialania na skutek
niemoznosci wyboru miedzy konkurencyjnymi wartosciami, ze prowadzi do
nihilizmu i rozpaczy, etc. Wszystkie te zarzuty (abstrahujac chwilowo od
ich slusznosci) maja charakter praktyczny raczej nizli teoretyczny.

Teoretyczne bowiem zarzuty wobec relatywizmu znacznie trudniej wysunac.
Jeszcze stosunkowo najlatwiejsze jest to dla relatywizmu w teorii
poznania. Np. mozna polemizowac ze zdaniem "wszystko (czyli wszystkie
nasze poglady) jest wzgledne" wskazujac, ze taki poglad jest prawdziwy
pod warunkiem, ze... jest falszywy, tzn. jesli wszystko jest wzgledne to
i poglad gloszacy takowa wzglednosc jest wzgledny. Powazniejszym chyba
argumentem jest to, ze wzglednosc np. zasad logiki b.trudno jest
obronic: jesli ktos np. "odrzuca zasade niesprzecznosci", to bardzo
trudno bedzie mu to oznajmic, gdyz w jezyku zaprzeczajacym zasadzie
niesprzecznosci bardzo trudno jest powiedziec cos poza belkotem (czyli
bezsensem).

Znacznie trudniejszy (a wg mnie bodaj nieobalalny) jest relatywizm co do
wartosci (aksjologiczny). Relatywizm w estetyce stal sie juz wrecz
madroscia ludowa ("o gustach sie nie dyskutuje": to powiedzenie to
kwintesencja relatywizmu estetycznego), a i w etyce po Nietzschem i jemu
podobnych zdaje sie trudny do wzruszenia.

No dobrze, chwilowo przerywam swoj potok wymowy i czekam na wasze ujecie
tego problemu. Interesuje mnie zwlaszcza, czy sadzicie, ze relatywizm
(szczegolnie aksjologiczny) da sie obalic czy nie, a jesli tak to w jaki
sposob. To tyle

Adam

http://swo.pwn.pl/haslo.php?id=19024


Czesc prawdy, to tylko jeden z rodzajow prawdy. Zeby byc dokladnym az do
boolu porownaj *tamze* wymienine nauki i wyciagnij wnioski:)

-nomia (ASTRONOMII TAM NIE MA!)
aeronomia, ekologia(!!!), ergonomia, heteronomia, hydronomia, taksonomia

logos:
filoz. rel.
a) w starożytnej filozofii greckiej: powszechna prawidłowość świata (u
Heraklita), przeznaczenie, rozum świata (u stoików), rozum, pojęcie (u
Arystotelesa)
b) w idealistyczno-mistycznej filozofii przed- i
wczesnochrześcijańskiej: twórcza siła boska, twórca świata
c) w teologii chrześcijańskiej: druga osoba boska, syn boży
d) w idealistycznej filozofii Hegla: pojęcie, rozum absolutny
<gr. lógos

natomiast -logia (o ASTROLOGII tez tu zapomnieli)

  archeologia, aerologia, akcentologia, aksjologia, alergologia,
algologia, ambilogia, amfibologia, andrologia, anestezjologia,
angelologia, angiologia, antropologia, apiologia, arachnologia,
artrologia, asyriologia, audiologia, bakteriologia, balneologia,
bałtologia, bibliologia, biocenologia, biogeocenologia, biologia,
bionika, bizantynologia, brachylogia, briologia, bromatologia,
celtologia, cetologia, charakterologia, chirologia, chondrologia,
choreologia, chorologia, chronologia, chrystologia, cytologia,
defektologia, demonologia, dendrologia, dermatologia, diabetologia,
dialektologia, doksologia, egiptologia, eklezjologia, ekologia,
embriologia, endokrynologia, enologia, entomologia, enzymologia,
epidemiologia, epistemologia, ergologia, eschatologia   , estezjologia,
etiologia, etnologia, etologia, etymologia, farmakologia, felicytologia,
fenologia, fenomenologia, filmologia, fitocenologia, fonologia,
frazeologia, frenologia, ftyzjologia, fumologia, futurologia,
gastrologia, gemeliologia, gemmologia, genealogia, genologia, geologia,
gerontologia, ginekologia, glacjologia, glottologia, gnomolog,
gnoseologia, grafologia, haplologia, helmintologia, hematologia,
hepatologia, herpetologia, hetytologia, hipnologia, hipologia,
histologia, hortologia, hydrologia, hymnologia, ichnologia, ichtiologia,
ikonologia, immunologia, indologia, instrumentologia, irydologia,
japonologia, karcynologia, kardiologia, kariologia, karpologia,
klimatologia, koleopterologia, konchiologia, konchyliologia,
kosmetologia, kosmologia, kostiumologia, kraniologia, krenologia,
kriologia, kryminologia, kryptologia, kynologia, laryngologia,
leksykologia, lepidopterologia, lichenologia, limakologia, limnologia,
litologia, malakologia, mammologia, mastologia, mereologia,
meteorologia, metodologia, metrologia, mikologia, mikrologia,
mineralogia, miologia, monadologia, morfologia, muzeologia, muzykologia,
myrmekologia, nautologia, nefrologia, nematologia, neurologia,
nomologia, nozologia, oceanologia, odontologia, odorologia, ofiologia,
oftalmologia, onkologia, onomazjologia, ontologia, oologia, organologia,
ornitologia, osmologia, osteologia, otologia, owologia, paleofitologia,
palinologia, paludologia, papirologia, papirusologia, paradontologia,
parazytologia, paremiologia, patologia, patrologia, pedeutologia,
pedologia I, pedologia II, penologia, petrologia, planktologia,
politologia, pomologia, potamologia, prakseologia, proktologia,
protistologia, protozoologia, psychologia, radiologia, refleksologia,
rentgenologia, reologia, reumatologia, runologia, rynolaryngologia,
rynologia, sanskrytologia, sedymentologia, sejsmologia, seksuologia,
selenologia, semazjologia, semejologia, semiologia, semitologia,
serologia, sinologia, skatologia, socjologia, soteriologia,
sowietologia, sozologia, speleologia, splanchnologia, stenologia,
stomatologia, sumerolog, symptomatologia, syndesmologia, szekspirologia,
taksologia, tanatologia, teatrologia, technologia, tekstologia,
teleologia, tematologia, teratologia, teriologia, terminologia,
tokologia, toksykologia, topologia, transfuzjologia, transplantologia,
traseologia, traumatologia, turkologia, typologia, urologia,
wenerologia, wersologia, wirusologia, wulkanologia, zoologia

Wiktor